Zagrożenia dla zdrowia spowodowane cukrzycą

Jeśli poziom cukru we krwi pozostaje wysoki przez wiele lat i nie jest normalizowany, może to prowadzić do wystąpienia poważnych powikłań.

Choroba siatkówki oka (retinopatia)

Uszkodzenie naczyń krwionośnych siatkówki oka obserwowane jest nawet u 95% osób z cukrzycą typu 1 i u 80% osób z cukrzycą typu 2 cierpiących na tę chorobę przez 15 do 20 lat. Prowadzi do utraty ostrości widzenia. Ryzyko utraty wzroku jest 5,2 raza wyższe u diabetyków niż u osób bez cukrzycy.

Choroba nerek (nefropatia)

Choroba nerek rozwija się u 20–30% diabetyków. Ryzyko niewydolności nerek (upośledzenie funkcji nerek) jest około 12,7 raza wyższe u diabetyków niż u osób bez cukrzycy.

Choroba układu krążenia

U diabetyka z nadciśnieniem tętniczym ryzyko rozwinięcia się choroby układu krążenia jest około cztery razy wyższe niż u osoby bez cukrzycy i z prawidłowym ciśnieniem tętniczym. Ryzyko zawału serca wzrasta u mężczyzn z cukrzycą 3,7 raza, a u kobiet z cukrzycą — 5,9 raza. W przypadku rozpoznania cukrzycy u pacjenta po 30. roku życia ryzyko zgonu z powodu choroby układu krążenia jest 2,3 raza wyższe niż u osoby bez cukrzycy. U pacjentów, u których cukrzycę rozpoznano przed 30. rokiem życia, ryzyko wystąpienia zdarzenia sercowo-naczyniowego prowadzącego do zgonu jest 9,1 raza wyższe.

Choroba układu nerwowego (neuropatia)

Około 30% diabetyków cierpi z powodu uszkodzenia nerwów. Dotyczy to zarówno nerwów czuciowych i związanych z ruchem mięśni, jak i nerwów narządów wewnętrznych. U 10–15% osób z cukrzycą występują wyraźne dolegliwości bólowe o różnym stopniu nasilenia.

Udar mózgu

Ryzyko udaru jest w przybliżeniu od 2 do 4 razy wyższe u diabetyków niż u osób bez cukrzycy.

Stopa cukrzycowa

Częstość występowania owrzodzeń u osób z cukrzycą przed 50 rokiem życia to 1,7 do 3,3%, i 5 do 10% po 50 roku życia. Amputacje są konieczne średnio u 3 osób na 1000 pacjentów z cukrzycą.

Parodontoza

Parodontoza jest schorzeniem, w wyniku którego dochodzi do obniżenia się dziąseł, rozchwiania zębów i osłabienia kości szczęki/żuchwy. Występuje ona średnio trzy razy częściej u osób z cukrzycą typu 1 i 2 niż u osób zdrowych.

Nie wolno ignorować pierwszych sygnałów ostrzegawczych wskazujących na zaburzenia metabolizmu węglowodanów, takich jak nieuzasadnione pragnienie, częstsze oddawanie moczu, zmęczenie i spadek masy ciała. Niestety w szczególności cukrzyca typu 2 może występować przez wiele lat, nie dając objawów umożliwiających jej rozpoznanie. W samych Niemczech liczba niezdiagnozowanych diabetyków wynosi około 4 milionów. Konieczne jest zatem regularne kontrolowanie masy ciała, aktywność fizyczna i sprawdzanie poziomu cukru we krwi w gabinecie lekarza rodzinnego lub w lokalnej aptece w celu rozpoznania cukrzycy w jej wczesnym stadium i zastosowania skutecznego leczenia.